Sint-Antonius abt werd afgenomen in het voorjaar van 2014 en in eigen atelier gerestaureerd.

Het beeld, toegeschreven aan Michiel Van der Voort en gemaakt rond 1725, had door de eeuwen heen verschillende restauraties ondergaan en telde zestentwintig lagen verf.

​

Als gevolg van het uitzetten van gecorrodeerde metalen verbindingsstukken in het beeld en van oude restauraties, vertoonde het verschillende barsten en breuken.

Het hoofd was hersteld met een metalen staaf en gips, waardoor het van de figuur was losgekomen.

 

Nadat de verflagen in kaart waren gebracht, werden ze allemaal verwijderd, net als de oude restauraties. De ijzeren doken in de hals en op het hoofd werden uit de sculptuur gehaald. Aan de voetplaat werd een oude restauratie met baksteen verwijderd.

​

Vervolgens werden hoofd en voetplaat opnieuw verlijmd en verstevigd. De ontbrekende delen werden bijgemaakt. De oppervlaktelacunes en breuknaden kregen een plastische herstelling.

 

Voor de afwerkingslaag werden de originele kleuren gekozen, met een grijs gewaad, paarse mantel en details in bladgoud.

 

Over de beeldhouwer: Michiel van der Voort (Antwerpen, 1667-1737) is onder meerdere namen bekend: Michiel Vervoort, Michiel Vander Voort en Michiel Vandervoort de Oude. Deze Vlaamse beeldhouwer zou een leerling geweest zijn van Jan Cosyns en is later naar het atelier van Pieter Scheemaekers de Oudere overgestapt.

 

Van der Voort werd lid van het Antwerpse Sint-Lucasgilde in 1690. Tussen 1690 en 1693 reisde hij door Italië waar hij met zekerheid Rome en Napels bezocht. Daar werd hij met werken van de Hellinistische periode, van Michelangelo en van Duquesnoy geconfronteerd. Die inspiratie komt tot uiting in zijn klassieke opbouw en de eenvoud van zijn werken.