Dit classicistische altaar uit 1727 bevindt zich aan de linkerpilaar van de kruisbeuk in Antwerpse Sint-Andrieskerk. Het werd door Michiel Van Der Voort gekapt uit wit en zwart marmer, bianco carrara en noir belge.

Het kunstwerk heeft fel te lijden gehad onder een brand in de kerk en de bombardementen in de Tweede Wereldoorlog.
 

Het zwarte marmer was vergrijsd door vasthechting van vuil in de was die werd gebruikt als afwerkingslaag. Op sommige plaatsen waren restanten van oud kaarsvet aanwezig.

Bij een eerdere restauratie, in de jaren zeventig, werd wellicht een reinigingsmiddel op basis van amoniak gebruikt. Dat heeft het oppervlak aangetast.

​

Het zwarte marmer werd gereinigd met stoom en white spirit. 

​

Het witte marmer had te lijden onder een vergeling van de waslaag. Het werd gereinigd met stoom. Op sommige plaatsen was het nodig om hardnekkige vlekken te verwijderen met aceton.

​

De wit marmeren panelen in hoogreliëf - de medaillons en de ornamenten - werden uit het geheel genomen om te worden gereinigd. Daarna werden ze weer vastgezet met gips.

​

Op een van de zwarte marmeren vaasjes was de vlam in wit marmer verdwenen. Daarom werd een bestaande vlam gemoulleerd met latex. De moulle werd afgegoten in gips en op kleur gebracht met Golden Varnish en pigment.

​

Het inlegwerk in de medaillons, uitgevoerd in zwart mastiek, was grotendeels verdwenen. Het werd opnieuw aangebracht met Golden Varnish en pigment.

​

De houten deur kreeg een behandeling tegen houtworm, nadat het pakket verflagen was verwijderd.

​

Als afwerking van het zwarte marmer werd gekozen voor een microkristallijne was, vermengd met zwart pigment om de witte waas te verbergen.

​

De verpoederde voegen werden tot slot geconsolideerd met Paraloid B72 en waar nodig opnieuw aangebracht met binnenvulmiddel.

Het ijzer waarmee de panelen aan elkaar waren gezet kreeg een behandeling met corrosieomvormer en een afwerking met Paraloid.